รีวิวภาพยนตร์ เรื่อง The Housemaid

 

"แม่บ้าน" เกิดขึ้นเกือบทั้งหมดในบ้านสมัยใหม่ขนาดมหึมาของชายหนุ่มที่ร่ำรวยมากและมีศูนย์กลางที่หญิงสาวที่เขาจ้างให้เป็นพี่เลี้ยง โดยหลักแล้วเกี่ยวข้องกับผู้ชาย ภรรยาของเขา ลูกสาว หญิงชราที่ดูแลบ้านของเขาและแม่สามี ภายในระบบปิดนี้ สามีใช้เจตจำนงของตน ซื้ออำนาจของเขาเพราะเงินและความสามารถของผู้หญิง ซึ่งล้วนแต่ยอมจำนน

 

ว่าสิ่งที่รบกวนจะเกิดขึ้นจะได้รับ Hoon (Lee Jung-jae) เป็นผู้ชายที่คาดหวังให้ความปรารถนาทั้งหมดของเขาได้รับการตอบสนองโดยปราศจากคำถาม และในบ้านที่เคร่งขรึมของเขา การแนะนำของพี่เลี้ยง Eun-yi (Jeon Do-youn) ทำให้เกิดความไม่สมดุล Hae-ra (Seo Woo) ภรรยาของเขาพอใจที่จะอยู่อย่างเกียจคร้านราคาแพง โดยอ่านนิตยสารที่บรรยายถึงโลกของสินค้าอุปโภคบริโภคที่เธออาศัยอยู่ เธอตั้งท้องลูกแฝด และโฟกัสไปที่การได้มาซึ่งการแต่งงานครั้งล่าสุดสองครั้งนี้ คนรับใช้ที่แก่กว่าชื่อนางโช (ยุน ยอจอง) เกลียดชังครอบครัวแต่ทำงานอย่างไร้ความปราณี แม่ของภรรยา (พัค จี-ยอง) พอใจกับลูกสาวของเธอที่แต่งงานอย่างดีและต้องการให้เธอแต่งงานกันต่อไป

อึนยีมีประสิทธิภาพ อ่อนน้อม และมีเสน่ห์มาก เราเรียนรู้เกี่ยวกับเธอเพียงเล็กน้อย ยกเว้นว่าเธอต้องการงานนี้ เธอรู้สึกทึ่งในตัวชายที่กลับมาจากงานในฐานะเจ้าแห่งจักรวาลและเล่นเปียโนคลาสสิกไร้ที่ติขณะดื่มเหล้าองุ่นหายาก ภรรยาของเขาล่องลอยไปกับดีไซน์ของกูตูร์ ลูกสาวของพวกเขา (Youn Yuh-jung) เป็นปริศนา เป็นที่รักและห่วงใยมาก แต่ไม่จำเป็นมากนัก สาวใช้และลูกสาวมีความผูกพันกันโดยสัญชาตญาณ เพราะในบ้านหลังนี้ พวกเขาเป็นเพียงสองคนเท่านั้นที่มีความรักต่อการใช้จ่าย

 

เรารู้ว่ามันหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่สามีจะพยายามเกลี้ยกล่อมสาวใช้ และแน่นอนว่าเป็นการยั่วยวนและการบีบบังคับ แม้ว่าสาวใช้จะเห็นด้วยและดูเหมือนจะซาบซึ้ง การมีเพศสัมพันธ์เป็นการต่อรองที่ไม่ดีหากมีฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งมีอิสระในการกำหนดเงื่อนไข นางโชเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นเพราะเห็นทุกสิ่งที่เกิดขึ้น แม่สามีก็เห็น ในที่สุดการตั้งครรภ์ของแม่บ้านก็ชัดเจนไม่เป็นปัญหาสำหรับคนอื่นๆ ตราบใดที่ไม่ทำให้เสียสมดุลทางการเงิน ซึ่งสามีได้ทุกอย่างที่เขาจ่ายไป ภรรยาและแม่ของเขาเปรียบเสมือนซัพพลายเออร์ที่โปรดปราน แม่บ้านได้เปิดตลาดการค้าใหม่ด้วยผู้ผลิตที่ไม่คุ้นเคยและราคาที่ต่อรองได้ ถ้าคุณขายน้ำตาลทั้งหมด คุณคงไม่อยากได้ยินเกี่ยวกับ Sweet 'n' Low

 

เรื่องนี้เล่าโดยนักเขียน-ผู้กำกับ อิม ซังซู ด้วยภาพยนต์ที่เท่ สง่างาม และการเคลื่อนไหวทางสายตาที่เฉียบขาด อารมณ์ที่โดดเด่นเป็นแบบโกธิก กับแฝงแบบซาโดมาโซคิสต์แบบถาวรซึ่งดูเหมือนหลีกเลี่ยงไม่ได้ในโรงภาพยนตร์เกาหลีจำนวนมาก ทำไมถึงเป็นอย่างนั้น? เห็นได้ชัดว่าสถานการณ์ระเบิด แต่เราไม่รู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นคำถามหลักคือ ใครเสียมากที่สุด? ใครได้มากที่สุด? วาระส่วนตัวของใครที่ไม่ชัดเจนในบ้าน? ทุกคนจะทนกับทุกสิ่งอย่างที่สามีคาดหวังหรือไม่? ภาพยนตร์เรื่องนี้ไม่แม้แต่คำใบ้ของคำตอบสำหรับคำถามเหล่านี้จนกระทั่งถึงฉากสุดท้ายที่แปลกประหลาด จากนั้นคำตอบทั้งหมดจะได้รับคำตอบในปฏิกิริยาของตัวละครตัวหนึ่งโดยเฉพาะรีวิวหนังใหม่