รีวิวภาพยนตร์ เรื่อง AMAR

 

ภายใน The Other Brother สองเทรนด์ในภาพยนตร์อาร์เจนตินาล่าสุดอยู่ร่วมกัน ด้านหนึ่งเป็นภาพสะท้อนความคงอยู่ของพฤติกรรมอาชญากรรมที่เกิดขึ้นภายใต้การคุ้มครองของเผด็จการซึ่งแสดงโดยภาพยนตร์เช่น El clan (Pablo Trapero, 2015). อีกเรื่องหนึ่ง เป็นเรื่องราวที่น่าตลกขบขันที่เกิดขึ้นในช่วงเวลาแห่งความยากจนทางเศรษฐกิจ ติดตามได้ในชื่อต่างๆ เช่น Nine Queens (Fabián Bielinsky, 2000) ผู้กำกับ Crónica de una fuga (2006) ผสมผสานสองบรรทัดนี้เข้าด้วยกัน ทำให้ข้อเสนอของ Trapero กลายเป็นชนบทและจัดการกับความเย้ายวนใจทางยุทธวิธีของ

ภาพยนตร์หลอกลวงที่สคริปต์ของ Bielinsky ประกอบด้วยเพื่อลงนามในภาพยนตร์ที่สกปรกซึ่งการกลับมาของ Certati ( Daniel Hendler) ไปยัง Lapachito เพื่อดูแลศพของแม่และพี่ชายของเขาและความช่วยเหลือของอดีตทหาร Duarte (Leonardo Sbaraglia อันยิ่งใหญ่) เมื่อรวบรวมประกันชีวิตจะเผยให้เห็นว่าวัตถุประสงค์เพียงอย่างเดียวของตัวละครทุกตัวที่ปรากฏตลอดทั้งภาพประกอบด้วย สะสมเงินให้ได้มากที่สุดในเวลาอันสั้นโดยไม่ต้องประโคมมากนัก Caetano แสดงให้เห็นถึงความสามารถในการละลายของเขาโดยอยู่ในเขตสบาย ๆ ของเขา (ใน Un bear red เขาแสดงความสามารถมากมายที่จะจัดการกับตัวเองบนขอบของหนังระทึกขวัญ) ในงานที่แห้งแล้งน่าสยดสยองและทำลายล้างที่อาจต้องจบแม้ว่า ตรรกะคาดเดาน้อยลง (หรือรุนแรงกว่านั้น)

สิ่งที่เรามองว่าเป็นโศกนาฏกรรมของวัยรุ่นเป็นเรื่องที่น่าสมเพชจริงๆ (วลีนี้ไม่ใช่ของฉัน เพื่อนที่ฉันยืมมาจะรู้ว่ามันเป็นสมบัติของพวกเขาทันทีที่พวกเขาอ่าน) ดังนั้นเมื่อผู้ใหญ่ต้องการจับอารมณ์ความรู้สึกที่สั่นคลอนความรักของวัยรุ่นเขาควรทำเครื่องหมายระยะห่างระหว่างตัวละครที่มีชีวิตอยู่ในพอร์ทัลราวกับว่ามันเป็นเรื่องประโลมโลกจากวัยสี่สิบและ สายตาของเขามีประสบการณ์มากพอที่จะรู้ว่าสิ่งที่เราคิดว่าเป็นบาดแผลร้ายแรงนั้นไม่เกินประเภทของรอยขีดข่วน Amar ให้ความสำคัญกับความสัมพันธ์ทางอารมณ์ระหว่างเด็กสาวที่มีขนยาวสองคนอย่างจริงจัง (เขาสิบแปด สิบเจ็ดเธอ) จนทำให้เธอกลายเป็นเรื่องขบขันเมื่อต้องการแสดงความเห็นอกเห็นใจ ทุกอย่างถูกบังคับ บทสนทนาที่ซ้ำซากจำเจ และภาพยนตร์ที่ผสมผสานเรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆ กับความผันผวนที่ส่งผลต่อพ่อแม่ของสิ่งมีชีวิตหรือ

สุดท้ายนี้เราจะต้องพูดให้ทั่วถึงและพูดว่า "วันนี้ฉันจะไปดูหนังที่ผลิตโดย Gerardo Herrero" เหมือนกันไม่ว่าจะเรียกว่า The tip of the iceberg (David Cánovas, 2016), The beach of the drowned (Gerardo Herrero, 2015) หรือ The mist and the maiden (Andrés Koppel, 2017) ซึ่งเป็นที่ที่ ครอบครองเราตอนนี้ ทั้งหมดถูกตัดด้วยรูปแบบเดียวกัน: สคริปต์ตัวทำละลายที่มีคุณธรรมมาจากผู้เขียนวรรณกรรมต้นฉบับ (ในกรณีนี้ งวดที่สามของซีรีส์ Bevilacqua และ Chamorro โดย Lorenzo Silva ถูกดัดแปลง)

การแสดงละครที่เรียบและไม่สำคัญและถูกต้องมากขึ้น . การเปิดคดีฆาตกรรมอีกครั้งในลา โกเมรา ซึ่งปิดอย่างไม่ถูกต้องเมื่อสามปีก่อน ซึ่งเจ้าหน้าที่ทางการเมืองระดับสูงมีส่วนเกี่ยวข้องกับรูปแบบของภาพยนตร์ทางไกลคุณภาพที่อยู่ในมือของ Andrés Koppel กล้องเคลื่อนไหวอย่างไม่มีแรงจูงใจในการบันทึกการสนทนาหรือการไล่ล่า และการมีส่วนร่วมของรัฐบาลเกาะในโครงการแปลเป็นโปสการ์ดที่สวยงามของเกาะที่ถ่ายด้วยโดรน การหลบหนีของออร่า การ์ริโดและบทสนทนาของลอเรนโซ ซิลวาเป็นหนึ่งในสิ่งเล็กๆ น้อยๆ ที่ใครๆ ก็สามารถช่วยชีวิตจากหนังระทึกขวัญเรื่องนี้ที่เข้าใจได้ดีกว่าในชุดขาวดำรีวิวหนังอนิเมชั่น