รีวิวหนังเรื่อง Playboy and the Gang of Cherry

 

แก๊งมาเฟียเกย์ "Gang of Cherry" อาศัยอยู่ในสถานที่ก่อสร้างแห่งหนึ่งในประเทศไทย หนึ่งในสมาชิกที่โด่งดังที่สุดคือ Mac หรือที่รู้จักในชื่อ "PlayBoy" โสเภณีเกย์ที่ติดเซ็กส์ Sm Bipolar Cherry เป็นหัวหน้าแก๊งค์ สถานการณ์ทวีความรุนแรงขึ้นเมื่อการขนส่งยาหายไปแม้ว่ามันอาจจะเป็นหนังอีโรติก (ซึ่งชัดเจนมาก) แต่ 'โครงเรื่อง' ที่พวกเขาพยายามใส่เข้าไปนั้นแย่มาก และไม่ได้ผลเลย จริงๆ แล้ว ฉันใช้เวลา 2 ชั่วโมงในการดูหนังเรื่องนี้ และฉันยังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น นอกจากบางคนที่เกือบจะถูกฆ่าและมีเพศสัมพันธ์ระหว่างตัวละครหลายๆ การต่อสู้หนึ่งวินาที แต่การมีเพศสัมพันธ์เพียงไม่กี่นาทีหลังจากนั้น เป็นการเปลี่ยนแปลงที่แปลกจริงๆ และฉันไม่สามารถเข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้นได้

หนังออกตัวไว้ก่อนแล้วว่า เป็นงานคารวะหนังตระกูล Pink Film หรือหนังโป๊ญี่ปุ่นในยุค 60 ที่เต็มไปด้วยความรุนแรง วิปริตผิดเพี้ยน แต่ก็มีมิติและเต็มไปด้วยความคิดสร้างสรรค์ โดย PlayBoy (and the gang of cherry) เลือกเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นภายในเวลาไม่กี่ชั่วโมงในตึกร้างที่สว่างจ้าด้วยแสงแดด เมื่อ “เชอรี่” หญิงสาวไบโพลาร์ออกมาอาละวาดตามล่าหาของที่หายไปจาก “เจมส์” และ “เพลย์บอย” โดยที่ฝ่ายแรกอาจกำลังวางแผนทำอะไรบางอย่างอยู่ ส่วนฝ่ายหลังก็กำลังเพลิดเพลินกับเซ็กส์สไตล์ S&M กับหนุ่มผมทองอีกคน โดยที่เราไม่มีทางรู้เลยว่า กลุ่มคนที่เหมือนไร้ซึ่งสติสัมปชัญญะเหล่านี้ จะพาเรื่องราวไปจบลงที่ตรงไหน

หนังเต็มไปด้วยความอึดอัดและเคร่งเครียด ทั้งจากตัวละครที่ดู “จิต” กันทุกตัวคน บทสนทนาที่เต็มไปด้วยคำหยาบคายหรือการตะเบ็งตะโกน การแช่ภาพเนิ่นนาน ความรุนแรง หรือแม้แต่ฉากเซ็กส์ก็ยังทำให้เรากระวนกระวายใจ เพราะทุกตัวละครมันคาดเดาไม่ได้เลยว่าจะคิดหรือจะทำอะไร กระนั้น เราก็ชอบการไปสุดทางของหนังมาก เหมือน “อุ้มพล กิติกัมรา” ผู้กำกับจะรู้ดีว่าตัวเองทำอะไรอยู่ ยิ่งไปกว่านั้น นักแสดงทุกคนก็เชื่อมั่นในตัวผู้กำกับมาก มันไม่ใช่แค่การเปิดเปลือยหรือเล่นฉากเซ็กส์ แต่ในทุกๆ ฉาก เราสัมผัสได้เลยว่า นักแสดงเชื่อในสิ่งที่ทำและเชื่อใจผู้กำกับมากแค่ไหน จนมันทำให้หนังก้าวข้ามหนังเกย์ไทยที่ขายความโป๊เปลือยเรื่องอื่นๆ ไปได้แบบสบายๆ เลย

ชอบการแสดงของ “ไตเติ้ล คริษฐ์” มาก คือบทมันเอื้อให้ตัวละครนี้เปล่าประโยชน์นอกจากเป็น “ของเล่น” มากเลยนะ แต่การแสดงที่เต็มไปด้วยภาวะอารมณ์อันบอบช้ำสับสนภายใน โดยไม่มีบทพูด มันดีงามมาก เช่นเดียวกับการแสดงของ “แม็ค สตีเว่น” ที่บทเอื้อให้โชว์ศักยภาพของการเป็นนักแสดงและเปิดเผยด้านมืดภายในออกมาแบบหมดเปลือก แล้วแม็คก็ทำได้ดี ไม่มีตรงไหนให้ติเลย ส่วน “กัน อรรถพันธ์” รายนี้เราเชื่อมือการแสดงของเค้าอยู่แล้ว ชอบเวลากันต้องแสดงบทดาร์กๆ หม่นๆ แบบนี้ที่สุด และแน่นอน “สายน้ำ” กับบทเชอรี่ ต้องยอมรับว่ารูปลักษณ์ภายนอกและการดีไซน์ตัวละครของสายน้ำทำให้ตัวละครนี้โดดเด่น มีเสน่ห์ แม้ตัวละครมันจะมีความอัปลักษณ์ภายในมากแค่ไหนก็ตามซีรี่ย์ใหม่ แนะนำซีรี่ย์ฮิต